Białe kostki, które można spotkać w lesie, to tak zwane lizawki solne. Są to sprasowane bloki soli, najczęściej soli kamiennej, umieszczane w naturalnym środowisku przez leśników lub myśliwych. Ich celem jest wspieranie dzikich zwierząt w uzupełnianiu minerałów, których brakuje w ich diecie.
Sód, główny składnik lizawek, jest kluczowy dla zdrowia zwierząt, takich jak jelenie, sarny czy dziki. W naturze dostęp do tego pierwiastka jest ograniczony, a jego niedobór może prowadzić do problemów z kondycją fizyczną, np. słabszym porożem u jeleni czy ogólnym osłabieniem organizmu.
Gdzie można spotkać lizawki solne?
Lizawki mają zwykle formę twardych, białych kostek, choć czasem bywają lekko zabarwione przez dodatki mineralne. Mogą być wzbogacone mikroelementami, jak magnez czy wapń, w zależności od potrzeb lokalnej fauny. Ich kształt ułatwia zwierzętom lizanie i stopniowe pobieranie soli.
Kostki soli trafiają do paśników, na pnie drzew lub bezpośrednio na ziemię w miejscach, gdzie zwierzęta często się pojawiają, np. przy wodopojach czy szlakach migracyjnych. Dzięki temu leśnicy zapewniają, że benefity płynące z lizawek docierają do jak największej liczby mieszkańców lasu.
Dzięki lizawkom zwierzęta mniej szkodzą
Stosowanie lizawek to element zarządzania lasami. Pomaga utrzymać zdrową populację zwierząt, co jest istotne zarówno dla ekosystemu, jak i dla łowiectwa. To także sposób na minimalizowanie szkód wyrządzanych przez zwierzęta w uprawach, bo dostęp do soli zmniejsza ich potrzebę szukania jej poza lasem.
W praktyce lizawki są więc prostym, ale skutecznym narzędziem wspierającym równowagę w przyrodzie. Ich obecność w lesie świadczy o trosce o dobrostan dzikich zwierząt i harmonię w ekosystemie, choć wymaga kontrolowanego stosowania, by nie zaburzyć naturalnych procesów.
W polskich lasach pojawił się niezwykły kwiat, który nie zwiędnie przez tysiąc lat
Źródło: TwojaPogoda.pl