Psy, jak wiadomo, są wiernymi obrońcami swoich właścicieli. Nic więc dziwnego, że gdy pupil wybrał się na spacer polną drogą z kochającymi go dziećmi, zobowiązał się, aby je chronić przed wszelkimi zagrożeniami.
Gdy jego oczom ukazała się trąba pyłowa, postanowił się z nią rozprawić, aby nie zagrażała dzieciakom. Czworonóg przednimi łapami zdusił wir powietrzny, a gdy się ponownie pojawił, zrobił to ponownie, tym razem skutecznie.
Internauci okrzyknęli psiaka bohaterem, bo jak twierdzą, uratował życie tysiącom mieszkańców okolicznego miasta. Ale czy to prawda? Oczywiście, że nie, ale mimo to zwierzak zasługuje na pochwałę, bo jak na swoją psią intuicję próbował ochronić dzieci.
Jak psu udało się zdusić trąbę pyłową?
Tym razem żadnego niebezpieczeństwa ani dla dzieci, ani dla okolicznej miejscowości nie było. Wir był bardzo słaby, dlatego nie miał siły, aby potargać psa, a co dopiero zniszczyć zabudowania. Zwierzak zdusił trąbę, gdy nadepnął na nią przednimi łapami. Wówczas wir stracił kontakt z nagrzanym podłożem i rozpadł się.
Zrodził się ponownie tuż obok, ale czworonóg ponownie go przydusił, tym razem na dobre, ponieważ trąba znalazła się na skraju ścieżki, przy zieleni, gdzie zróżnicowanie pionowe temperatury było dużo mniejsze, a warunki do utworzenia się wiru niewystarczające.
Co to jest trąba pyłowa?
Trąba pyłowa nie ma nic wspólnego z tornadem (trąbą powietrzną) poza tym, że jest do niej podobna. Powstaje w pogodny dzień, gdy powierzchnia ziemi jest silnie ogrzana przez promienie słoneczne. Następuje wówczas miejscowa, silna konwekcja, która tworzy niewielki wir.
Staje się on widoczny, gdy zaczyna unosić pył i kurz, zwłaszcza z pól uprawnych, nieużytków i ścieżek gruntowych. Tworzy się wówczas słup wirujący przeciwnie do ruchu wskazówek zegara, który potrafi osiągać szerokość nawet kilku metrów.
Jednak pomimo groźnego wyglądu, trąby pyłowe są dużo słabsze od tornad, rzadko kiedy prędkość wiatru w nich przekracza 100 km/h. Choć lej jest najczęściej zbyt słaby, aby nas porwać, to jednak może nas porządnie potarmosić, piasek może dostać się nam do oczu i ust, możemy też zostać zranieni ostrym przedmiotem, który trąba uniesie w powietrze. Nie raz dochodziło do takich zdarzeń. Diabełki porywały dmuchane zamki z dziećmi, przewracały namioty czy uniemożliwiały rozgrywki sportowe.
Trąby pyłowe pojawiają się w Polsce bardzo często, głównie wiosną i latem. Fachowo zjawisko to nazywa się trąbą pyłową lub wirem pyłowym, jednak potocznie zwie się też diabłem pyłowym lub tańczącym diabłem, a ze względu na porę swojego występowania, a więc godziny południowe, także południcą.
Staropolskie źródła podają, że gdy dawniej trąba szalała po polach, mówiło się, że diabeł kitą zamiata. Wir roznosi snopki siana, czym wprawia rolników w złość. Nikt z ich powodu jeszcze nie zginął, ale byli ranni.
Wiry pyłowe pojawiały się na bałtyckich plażach, nad jeziorami, a nawet w centrum Krakowa. Tak było 25 kwietnia 2008 roku, gdy trąba pyłowa pojawiła się na skrzyżowaniu al. Krasińskiego i ul. Kościuszki. Lej zaczął zasysać piasek na torowisku tramwajowym i unosić go do góry. Zniknął dopiero, kiedy wjechał w niego tramwaj.
Gdy widzimy trąbę pyłową, lepiej się do niej nie zbliżać, ponieważ wiatr może nas unieść, zdarzały się też przypadki uszkodzenia lub utraty wzroku z powodu unoszącego się z dużą prędkością piasku, pyłu czy kamieni.
Trąba pyłowa ma też swoje odpowiedniki w zależności od miejsca i materii, którą unosi. W górach można spotkać trąby śnieżne, a podczas gigantycznych pożarów pojawiają się trąby ogniowe.
Źródło: TwojaPogoda.pl