Sztorm, który szalał w pierwszych dniach tego roku i osiągał nawet 10 stopni w skali Beauforta, wywołując niszczycielską cofkę, która będzie kosztować nadmorskie gminy nawet 10 milionów złotych, miał też swoje pozytywne oblicze.
Pracownicy Muzeum Historii Ziemi Kamieńskiej poinformowali o niezwykłym odkryciu, którego dokonał Adam Panońko z Sekcji Poszukiwawczo-Eksploracyjnej utworzonej przy Towarzystwie Miłośników Ziemi Kamieńskiej.
Na plaży w rejonie Łukęcina, między Dziwnowem a Pobierowem, w efekcie podmywania linii brzegowej przez fale sztormowe, odsłonięta została nietypowa formacja geologiczna, która do złudzenia przypomina zastygłą lawę.
5-6 metrów poniżej warstwy piasku akumulowanego przez tysiące lat ukazała się kilkudziesięciocentymetrowa warstwa organiczna, złożona z mocno zbitego torfu i fragmentów konarów drzew. Warstwa ta rozciąga się wzdłuż linii brzegowej na długości kilkudziesięciu metrów.
Bez wątpienia niegdyś w tym miejscu znajdował się las, który prawdopodobnie rósł na podmokłym terenie. W tym środowisku przed wiele lat akumulował się materiał roślinny, tworząc warstwę torfu - informuje Muzeum Historii Ziemi Kamieńskiej.
Archeolodzy przed dwoma laty w tej samej okolicy natrafili na róg tura, wymarłego gatunku ssaka z rodziny wołowatych, a także na narzędzie wykonane z rogu w formie motyki, które datowane jest na okres mezolitu lub wczesnego neolitu, czyli liczy sobie około 7 tysięcy lat.
Nie wiadomo czy jest to zbieg okoliczności czy też róg tura oraz narzędzie z niego wykonane są powiązane z odkrytymi właśnie pozostałościami pradawnego lasu. To jeszcze będzie podlegać dalszym badaniom.
Po wymarciu lasu, być może w wyniku niewielkich zmian klimatycznych, organiczne szczątki przykryte zostały grubą warstwą piasku, tworzącą obecnie wydmy. Niestety, nie jesteśmy w stanie dokładnie ustalić wieku lasu. Do tego byłyby potrzebne badania radiowęglowe C14 lub badania dendrochronologiczne - informuje Muzeum Historii Ziemi Kamieńskiej.
Co ciekawe, na plażach, na których corocznie w sezonie wakacyjnym wylegują się w promieniach Słońca tysiące urlopowiczów, pierwsze ślady bytności ludzi pochodzą z okresu mezolitu, środkowej epoki kamienia, a więc sprzed ponad 8 tysięcy lat. Miały wówczas miejsce zmiany klimatyczne związane z ustępowaniem lodowca.
Najpierw zaczęły się pojawiać lasy iglaste, a następnie, gdy jeszcze bardziej się ociepliło, także liściaste. Na skutek podnoszenia się poziomu światowych mórz i wzrostu wilgotności gleby, powstało wiele jezior, bagien i torfowisk.
Źródło: TwojaPogoda.pl / Muzeum Historii Ziemi Kamieńskiej.