Chwała Poranka, to potoczna nazwa zjawiska, którym można było się zachwycać nad jednym z największych jezior w USA. Z jednej strony ta niesamowicie uformowana chmura przypomina wał szkwałowy poprzedzający przejście gwałtownej burzy, a z drugiej statek obcej cywilizacji.
Nie jest to jednak ani zwiastun burzy, ani też atak kosmitów. To fenomen, który po raz pierwszy został szczegółowo opisany na łamach Międzynarodowego Atlasu Chmur dopiero w ubiegłym roku. Chwała Poranka (ang. Morning Glory), dotąd oficjalnie nazywana chmurą rotorową lub wałem rotorowym (ang. roll cloud), przybrała łacińską nazwę Volutus.
Najczęściej spotkać można ją u wybrzeży północnej Australii. Wygląda jak wielka sznurówka ciągnąca się przez całe niebo. Czasem można spotkać kilka takich chmur rolkowych, jedna obok drugiej. Jest to fenomen atmosferyczny, który nie do końca został zbadany.
Sznurówkowe chmury wiszą zazwyczaj na wysokości 1-2 kilometrów, choć czasem opadają niemal dotykając lustra wody, i ciągną się na długości nawet do tysiąca kilometrów, przy tym wędrując z prędkością około 50 km/h. Wiadomo, że wpływ na nie ma silna bryza morska związana z przejściem chłodnego frontu atmosferycznego.
Mieszkańcy Australii zaobserwowali, że Poranna Gloria tworzy się, gdy wilgotność powietrza jest wysoka, następuje intensywne parowanie i skraplania pary wodnej przy silnym wietrze.
Podobną chmurę rotorową można zaobserwować podczas nadciągania burzy. Nazywana jest ona wówczas wałem szkwałowym chmury szelfowej. Od Chwały Poranka różni ją jednak to, że nie jest częścią chmury burzowej, lecz stanowi zupełnie niezależną formację.
Źródło: TwojaPogoda.pl